Eerst een goede plek vinden om de kerstdrukte te ontlopen in Noord Namibië en dan naar Kgalagadi voor een maand in de bush. Gek he? Het komt toch weer anders dan we vooraf kunnen bedenken.

We nemen alle tijd in dit kleurige, warmhartige land aan het grote meer. Uitgestrekte stranden, vissersboten, koffie drinken en een praatje met wie er voorbij komt. Ontspannend in plaats van spannend. Net vakantie.

Wordt het dobberen op het meer of worden we aan een boom gehangen? Opeens lijkt de oversteek over Lake Kariba met een pontoon een iets minder goed plan

Saai wordt het niet. In de eerste maand van onze reis worden we gestopt door een grote brand in Central Kalahari en in Hwange valt onverwacht een leeuwin uit naar onze Harry.

Botsende beesten, stampende hoeven en lawaaiig geloei. Het is chaos als we een groep gnoes op ons af zien rennen. Er hangt alleen een hangmat tussen ons en de horde.

Een half geschreven blog en een berg foto's wachten al een tijdje. Het duurde even totdat een paar vergeten verhalen van onze laatste reis hun weg naar een nieuwe blog vonden

Het is vrijdagmiddag en de brandwacht zet nog even vaart achter hun gecontroleerde grasbrand. De olifanten trekken zich er niets van aan maar wij vinden de aktie wat minder geslaagd

Een kleine zwarte auto met donker getinte ramen blokkeert onze doorgang. We horen zware bassen en zien een diamantje in een voortand glinsteren We zijn in Zuid-Afrika. Ergens op een afgelegen modderige weg. 

Na lang aarzelen zetten we onze Troopy te koop. Deze stoere, betrouwbare Toyota HZJ78 wordt niet blij van kamperen langs het Pieterpad. Hij zoekt een nieuwe eigenaar. Voor grote avonturen en ongebaande paden.

Het leven van een Jack Russell in Mozambique is behoorlijk avontuurlijk. En soms knap ingewikkeld. Vooral als je op reis mee mag naar onbekende, blinkende witte stranden.

Olifanten, ons vervelen ze nooit. We kennen ze als grote, vriendelijke, slimme giganten. Maar dat beeld verandert snel als we door Ghonorhazou in het zuiden van Zimbabwe trekken.

Een muis, een gescheurde remleiding en een lege accu. In de eerste weken komen we een paar vervelende hindernissen tegen. Maar daarna kan de reis echt goed beginnen.

In November 2020 wagen we de sprong. Met een, vanwege Corona, bijna leeg vliegtuig worden we gastvrij ontvangen in Kampala om een, in meerdere opzichten, bijzondere reis te maken naar Namibie.

Het is lang geleden dat er zoveel regen gevallen is in Namibië. Hoe dat water zijn weg vindt in de woestijn ondervinden we aan den lijve in Sossusvlei

Kamperen op 3100 meter, kamelen in de woestijn, neushoorns in een verdronken park en een koloniaal rafelrandje. Om zomaar wat te noemen. We zijn in Kenia en we zijn er een beetje stil van

Na acht maanden zijn we terug op Oegandese bodem waar Harry op ons wacht. Gepoetst en gezeemd. Wij zijn inmiddels getest, getemperatuurd en uitgebreid gedesinfecteerd. Het gaat allemaal wat anders dan anders 

We hebben 8 weken om vanuit Uganda, Kenya uitgebreid te verkennen. Het loopt anders. Eind maart reizen we onverwacht vroeg terug naar Nederland na de aankondiging dat het vliegverkeer wordt gestopt ivm het Corona-virus.

De zomer vliegt voorbij. Door het mooie weer zijn we meer buiten dan binnen. Maar de wegwee blijft borrelen. Op zoek naar een uitweg.

Het is onwerkelijk. Op maandag kamperen we, ver in noordelijk Kenia, vertederd bij de baby-olifanten en op vrijdag lopen we een bijna leeg vliegveld binnen, onderweg naar huis.

Onze route vanaf Windhoek naar Kampala. We reizen via Botswana, Zimbawe, Zambia, Malawi, Tanzania, Kenia naar Oeganda vanaf september 2019 tot december 2019

We zijn terug in Oeganda en we beginnen onze reis waar we vorige keer gebleven waren. In Jinja. Met prachtig uitzichtt op de Victoria Nijl onze uitvalsbasis onderweg naar Kenia.

We staan gewoon vast. We kamperen bij Jungle Junction, een bekende standplaats voor overlanders in Nairobi en het stortregent. Er zit niet anders op dan het water een paar dagen uit te zitten.

Afrikaanse logica. Soms zien we het aankomen en soms worden we er door overvallen. Saai is het nooit.

'Give me my Money' is geen uitzonderlijk verzoek als je door Afrika reist. De vraag die Soshi, een verlegen tiener in een verschoten korte broek en een versleten T-shirt stelt, is echter van een andere orde.

We installeren ons, moe en zweterig, voor een sundowner aan de Luangwa-rivier. Er klinkt gezoem om ons hoofd. En daar blijft het niet bij. 

Vroeg in de ochtend worden we ruw uit onze slaap gehaald door luid getoeter en angstaanjagend gekrijs, gevolgd door gekraak en geraas. Het prachtig beschilderde, riet-gedekte toiletgebouw is niet meer.

Een gospelkoor bij de grens en zandduivels die ons venijnig in de ogen prikken. Welkom in Botswana in Oktober

Vanaf Windhoek zijn wij onderweg naar Oeganda. Via Botswana, Zimbabwe, Zambia, Malawi, Tanzania, Kenia rijden we naar Uganda. Vanaf Malawi gaan we Oostelijk Afrika vullen met onze blogs en foto's